is een natuurlijke en wetenschappelijke geneeswijze. Al zijn sommige wetenschappers het daar niet mee eens en noemen het pseudowetenschappelijk. De grondlegger ervan is Samuel Hahnemann, een arts en scheikundige. In de tweede helft van de 18e eeuw ontdekte hij een belangrijke natuurwet: een stof die bepaalde verschijnselen kan opwekken, kan die verschijnselen ook genezen. Dat is het basisprincipe van homeopathie geworden. Het is een milde en effectieve manier om mensen en kwalen te genezen. Het doel van homeopathie is het herstellen van het natuurlijk evenwicht op lichamelijk gebied en psychisch gebied. Bij een verstoring van dit evenwicht kunnen er ziekten ontstaan. Homeopathische middelen worden bereid op basis van zeer diverse grondstoffen en materialen, waaronder stoffen van minerale, plantaardige of dierlijke oorsprong. Die men bij toediening in pure vorm dezelfde symptomen te geven die lijken op de ziekte zelf. Er zijn 3 grote stromingen binnen de homeopathie, te weten klassieke, klinische en complexe homeopathie. In de klassieke homeopathie wordt gewerkt volgens de leer van Hahnemann: de klassieke homeopaat noteert nauwkeurig alle symptomen die hem opvallen, inclusief allerhande verschijnselen die door artsen meestal buiten beschouwing worden gelaten. Ook betrekt men hierbij de kenmerken en de (ziekte)geschiedenis van de individuele patiënt. Vervolgens wordt in verdunning één middel toegediend, waarvan men gelooft dat dit onverdund diezelfde verschijnselen zou geven. De klinische homeopathie poogt aansluiting te vinden bij de ‘reguliere’ geneeskunde. Ze gaat vooral uit van het ziektebeeld van een patiënt, en past op basis daarvan een middel toe. Er is veel minder nadruk op de fysieke en mentale kenmerken van de patiënt zelf, zoals bij de klassieke homeopathie wel het geval is. De complexe homeopathie of complexhomeopathie gebruikt preparaten waarin een scala aan middelen die op hetzelfde orgaan of dezelfde symptomen zouden werken, worden gemengd tot een ‘kant-en-klare’ combinatie. Men gaat er daarbij vanuit dat bij een juiste keuze van de individuele bestanddelen, deze elkaars werking kunnen versterken. Veel voor de consument verkrijgbare homeopathische preparaten zijn op deze wijze samengesteld. Deze preparaten voldoen daarmee niet aan de principes van de klassieke homeopathie, namelijk dat een middel slechts één bestanddeel zou moeten bevatten dat bovendien precies is toegespitst op de individuele patiënt en de precieze symptomen.
*copyright tekst: ©Puur Medium van ©Mireille Online
(tekst mag alleen vermenigvuldigd/gekopieerd worden met bronvermelding: © www.puurmedium.nl)